چند روز پیش خانمی در بیمارستان صارم زایمان کرد که خودش 32 سال پیش توسط آقای دکتر صارمی به دنیا آمده بود “در واقع خانمی که 32 سال پیش زیر نظر دکتر صارمی مادر شده بود حالا نظاره‌گر تولد نوه‌اش در بیمارستان صارم بود”
خانم ناطقی صحبت‌های خود را از 33 سال پیش شروع می‌کند: «33 سال پیش پس از 20 سال زندگی مشترک و درمان مشکل ناباروری در یکی از بیمارستانهای تهران به دکتر صارمی مراجعه کردم. خوب به خاطر دارم که اولین ملاقاتم با آقای دکتر صارمی پس از ساعتها انتظار جلوی اتاق عمل بود که شرح حال مختصری به ایشان دادم و آقای دکتر که به خاطر حضور چند ساعته در اتاق عمل بسیار خسته بودند با حوصله صحبت‌های من را گوش دادند و از من خواستند هفته بعد مراجعه کنم. هفته بعد از اولین ملاقاتم نزد ایشان رفتم و پس معاینه و انجام آزمایش خطاب به من گفتند: «کی گفته شما نمی‌توانی بچه داشته باشی». با این جمله‌ی آقای دکتر همان لحظه احساس کردم نوزادم در شکمم است و مشکل نازایی 20 ساله‌ی من پایان یافته است.
با نشاط و انرژی عجیب و غریبی شروع به درمان و رعایت توصیه‌های آقای دکتر کردم. حتی زمانی که دکتر صارمی به دلیل جنگ و ناامنی توصیه می‌کردند کمتر به بیمارستان مراجعه کنم قبول نمی‌کردم و پرامید و با همت فراوان به صورت مداوم تا 6 ماه مراجعه می‌کردم. روزانه بین 3 تا 18 آمپول توسط آقای دکتر و همسر محترمشان که در کنارشان مشغول به فعالیت بودند به من تزریق می‌شد. این درمان‌ها ادامه داشت تا اینکه به تعطیلات عید نوروز رسیدیم و هم آقای دکتر و هم خودم به مسافرت رفتیم.»
ناطقی با انرژی خاص صحبت‌هایش را ادامه داد: «من در مسافرت کنار خانواده بودم و از قضا خیلی هم جنب و جوش داشتم. غافل از اینکه خداوند عنایت کرده و من باردار هستم. پس از تعطیلات به همراه خواهرم خدمت دکتر رسیدم و پس از سونوگرافی مشخص شد باردار هستم. البته تجربه آقای دکتر صارمی به کار آمد و ایشان به خاطر اینکه احیاناً هول نشوم و اتفاقی برای جنین نیفتد با لحن خیلی ساده و بدون هیجان گفتند احتمال دارد باردار باشی و هنوز قطعی نیست.
اما به لطف خدا و زحمات و دانش آقای دکتر من باردار بودم و رفته رفته به توصیه آقای دکتر و رعایت نکات مراقبتی که ایشان گوشزد می‌کردند به روزهای پایانی باردرای رسیدم و دخترم صحیح و سالم با وزن 3 کیلو و 350 گرم به دنیا آمد. معمولا نوزادان پس از به دنیا آمدن گریه و شیون زیادی می‌کنند اما دخترم من از همان اول ساکت بود و بر خلاف سایر نوزادان اصلا گریه هم نمی‌کرد. واقعا محیا به هیچ وجه من را اذیت نکرد!»
از نکاتی که ناطقی به آن تأکید داشت و چند بار تکرار کرد این بود که دکتر صارمی بسیار با عاطفه و مهربان است: «هرگز نظیر دکتر صارمی را در ایران ندیدم. ایشان از جزئیات زندگی من خبر داشتند و تمام علم و دانش خود را برای کمک به من به کار گرفتند. همیشه دعا کرده‌ام که اگر دست به خاک بزنند جواهر شود. تمام مصاحبه‌های تلویزیونی ایشان را با دقت تماشا می‌کردم و آن روزهای خودم را به یاد می‌آوردم. 9 ماه تمام هر روز و هر شب با دخترم در شکمم نجوا می‌کردم و خدا را شکر که پس از 20 سال «محیا» را به من هدیه داد. به خاطر عمق رابطه‌ی عاطفی‌ام با محیا حتی با اینکه برایم امکان‌پذیر بود دیگر باردار نشدم و تمام حواس و وقت خودم را برای مراقبت از محیا به کار گرفتم.»
ناطقی با اشاره حضورش در صارم می‌گوید: «سال‌ها از آن ماجرا گذشت. دخترم عروس شد. باردار شد. شنیدم که دکتر صارمی در اکباتان بیمارستان فوق تخصصی ناباروری صارم را مدیریت می‌کند. دخترم را نزد ایشان آوردم و گفتم این دختر شماست. حالا خودش می‌خواهد مادر شود. هر روز هم که به صارم می‌آیم پیش منشی دکتر می‌روم و فقط دوست دارم چهره‌ی ایشان را تماشا کنم. دخترم هم تحت نظر دکتر نیک‌نفس قرار گرفتند و حالا نوه‌ام به دنیا آمده است.»
او با اشاره به خدمات ارائه شده در صارم می‌گوید: «من در چهره‌ی تک‌تک پرسنل صارم از جلوی در ورودی تا اتاق عمل و بخش‌ها چهره‌ی دکتر صارمی را می‌بینم. همگی مهربان، کاربلد و خوشرو هستند. 52 سال از زندگی مشترک من می‌گذرد و من یک دختر و یک نوه دارم. البته دامادم هم مثل پسرم است. برخی مواقع یک سری خاطرات از آن 20 سال نداشتن فرزند جلوی چشمانم رژه می‌رود و در کنار خیلی از معضلات و مشکلاتی که داشتم فقط دلخوش به دکتر صارمی بودم.
قطعا اگر ایشان نبودند من نه مادر می‌شدم نه مادربزرگ. الان که مادربزرگ شدم احساسم از زمان مادر شدنم نیز عجیب‌تر است. بی‌نهایت خوشحالم، قبل از به دنیا آمدن نوه‌ام هم با او صحبت می‌کردم. وظیفه‌ام می‌دانم بار دیگر از همه‌ی صارمی‌ها تشکر کنم و از خداوند بخواهم که به تمام زوج‌هایی که فرزند ندارند، نوزادی هدیه کند تا چراغ زندگی‌شان روشن‌تر از قبل باشد و سال‌های سال با خوبی و خوشی در کنار هم زندگی کنند.»
