کلاس های آنلاین آموزشی ستاد آموزش بیمارستان صارم از چند وقت قبل آغاز شده و با استقبال بسیار خوبی همراه بوده است. به گزارش خبرنگار روزنامه صارم صبح امروز یکی از کلاس های این دوره به صورت زنده از طریق سایت بیمارستان صارم پخش شد. مریم نادری مسئول آموزش بیمارستان صارم در این باره به روزنامه صارم گفت: « کلاس امروز با سخنرانی جناب آقای دکتر ابوطالب صارمی تحت عنوان بررسی، تشخیص و درمان شکل های گوناگون ناباروری در زنان با علل تخمدانی از ساعت 8 صبح برگزار شد. این کلاس به صورت مبسوط به تحلیل و واکاوی علل تخمدانی در ناباروری زنان اختصاص داشت و شرکت کنندگان در آن از شهر های مختلف کشور به صورت زنده و لایو در آن شرکت داشتند. همچنین برای بهره مندی پزشکان و ماماهای گروه نازایی بیمارستان صارم این کلاس به صورت زنده در سالن آمفی تئاتر هم به نمایش درآمد و اعضای تیم نازایی بیمارستان از آن بهره بردند. «این کلاس به مدت دو ساعت و از طریق وبینار از دفتر جناب آقای دکتر صارمی پخش شد.

آخرین روزهای 9 ماه عاشقی رو سپری می کرد. روزهای آخر، آنچنان برایش خاطره‌انگیز و جذاب شده بود که هرلحظه و هرساعت انتظار برایش پر از حس و حال خوب بود. خودش می‌گفت: «من دخترم را 7 سال پیش در همین جزیره‌ی دوست داشتنی به دنیا آوردم. در طول مدت مراجعه‌ام به صارم، هربار خاطره شیرین و احساس خوب را تجربه کردم. حالا که کم کم روز های زیبای بارداری دومم به پایان می رسد احساس می‌کنم پر از آرامش و آسایش شده ام.»
دخترش کنارش نشسته بود و به مادرش که با احساسی برخاسته از عمق وجودش کلمات را ادا می‌کرد خیره شده بود. مادر ادامه داد: «این کوچولوی دوست داشتنی را 7 سال پیش با مراقبت بسیار خوب و عالی خانم دکتر نیره سیدی مقدم از خدا هدیه گرفتم. تقریباً در 9 ماه بارداری هر هفته به صارم می‌آمدم. پرسنل کلینیک، ماماها و شخص دکتر سیدی‌مقدم بسیار راهنمایی‌های درستی انجام می‌دادند. این پایش و مراقبت مستمر باعث می شد تا اگر کوچکترین مشکل یا اختلالی ایجاد می شود در اولین فرصت متوجه شوم و نسبت به درمان و حل آن اقدام کنم. خوشبختانه همه چیز تحت کنترل بود و من رضایت کامل داشتم و دارم. این دومین بارداری من است و خوشحالم که هر دو مرحله را با بیمارستان صارم و پرسنل خوب آن و خانم دکتر سیدی مقدم بوده ام.»
صحبت از 9 ماه عاشقی کرد و اینگونه ادامه داد: «برنامه 9 ماه عاشقی بسیار خوب و مفید بوده است. نه تنها برای مادران باردار، بلکه برای پدران هم تاثیر بسیار زیادی داشته اسست. استرس های ناشی از کمبود اطلاعات در این دوران کمتر می‌شود و همین موضوع یکی از ارزشمندترین اثرات این برنامه است. در تمام طول بارداری چالش‌های زیادی پیش روی مادر بوجود می آید که حل کردن آنها اطلاعات و دانش تخصصی می خواهد. برنامه 9 ماه عاشقی باعث می شود این چالش‌ها را حل کنیم و در جهت سپری کردن دوران بارداری با کیفیت بالا بسیار کمک‌کننده است. به نظر من اگر پدران و مادران که در حال گذراندن 9 ماه بارداری هستند این روزها و ویژگی های آن را بشناسند، می توانند به راحتی آن را خاطره‌انگیز کنند. من هرشب پیگیر برنامه 9ماه عاشقی هستم و تاکنون پاسخ سوالات بسیار زیادی را از آن دریافت کرده‌ام. گاهی اوقات خودم سوال پرسیده‌ام و بعضی وقتها هم از سوالاتی که دیگران مطرح کرده‌اند استفاده کرده‌ام. اکنون که در روزهای آخر این 9ماه‌ی زیبا هستم، با آرامش و راحتی زیادی در انتظار به دنیا آمدن فرزندم هستم و این را مدیون اطلاعات کامل و درست پزشکان بیمارستان در ویژه‌برنامه‌های تلویزیون اینستاگرامی صارم هستم. به نظر من حتی نامی که برای این برنامه‌ها انتخاب شده است هم در ایجاد آرامش موثر است. من الان 9 ماه بارداری را 9 ماه عاشقی می دانم و از تلاش همه عوامل این برنامه و پزشکان محترم قدردانی می کنم.»
صحبت‌هایش که به انتها رسید از روی صندلی‌ لابی بلند شد و به سمت کلینیک پریناتولوژی قدم برداشت. او که در طول گفت‌وگو حواسش به دختر نازنین و زیبایش بود داشت آماده می‌شد که آخرین معاینه‌ها و کارهای هفته پایانی بارداری‌اش را انجام دهد و کم کم آماده شود تا دومین هدیه ی خداوند را در صارم تحویل
بگیرد. برای این مادر عزیز که متأسفانه فراموش کرد خودش را برای ما معرفی کند و خانواده محترمش آرزوی سلامتی و بهروزی داریم و به همکارانمان در کلینیک پریناتولوژی و سرکارخانم سیدی مقدم هم خسته نباشید و خداقوت می گوییم.

دنیا با سرعت سرسام آوری در حال تغییر است. در چند ماه گذشته سیر تحولات فرهنگی، اجتماعی و ارتباطی آنچنان سریع بوده است که خیلی ها نتوانستند خودشان را با این تغییرات تطابق دهند و جا مانده اند.
واقعیت این است که کرونا در برهه ای از تاریخ رخ داده است که شاید بیشتر از هر زمان دیگری به این تغییرات نیاز داریم. اگر کرونا را با وضعیت امروز آن بپذیریم و قبول کنیم که از این به بعد زندگی با این ویروس به رویدادی معمولی در جامعه جهانی تبدیل شده است باید خودمان را آماده ی این رویداد ناخوشایند کنیم.
بر کسی پوشیده نیست که ضررها و زیان های ناشی از این ویروسِ همه گیر، آنقدر زیاد بوده است که تقریبا همه ی انسان های دنیا را درگیر کرده است. در این شرایط لزوم همدلی و همیاری در بین انسان ها در جامعه بیشتر از قبل احساس می شود. بسیاری از آدم ها در اثر همین ویروس و شرایط تحمیل شده‌ی اجتماعی، زندگی و کسب و کارشان در معرض نابودی قرار گرفته است. حالا بیشتر از هر زمان دیگری به یکرنگی و دستگیری نیاز است. اگر ما شرایط را برای همدیگر آسان تر کرده و یکدیگر را دوست داشته باشیم بدون شک اثرات منفی این ویروس قابل تحمل تر خواهد شد.
یکی از اصلی‌ترین راه های کمک به دیگران، پرهیز از کم‌فروشی است. کم فروشی فقط در عرضه اجناس خلاصه نمی‌شود بلکه هر کسی که وظایفش را به صورت کامل انجام نمی دهد و باعث اختلال در خدمت‌رسانی به یک انسان دیگر می‌شود کم فروشی کرده است. اکنون جامعه‌ی درمانی کشور با جان و دل در صف اول مقابله با کرونا ایستاده اند. منظور از جامعه‌ی درمانی، همه پرسنل و کادر مراکز درمانی اعم از پزشک، پرستار، بهیار، کمک‌بهیار، خدمات، نیروهای اداری و پشتیبانی، تأمین کنندگان اقلام و تجهیزات و همه تیم‌های درگیر در این پروسه هاست.
این مقابله‌ی جانانه تا کنون هزینه های بسیار بالای جانی و مالی را برای مجموعه پزشکی و درمانی کشور به دنبال داشته است اما ظاهراً تعدادی از مردم در جامعه این موضوع را جدی نگرفته‌اند.
ما متاسفانه حافظه تاریخی نداریم. شاید تا قبل از این اتفاقات می‌توانستیم تاریخ و حوادث آن که برای ما درس عبرت میشوند را در سال‌های دور جستجو کنیم اما اکنون مشخص شده است که حافظه کوتاه مدت تاریخی ما هم چندان عملکرد مناسبی ندارد زیرا از کنار حوادث تراژدی گونه‌ی اطرافمان، به راحتی می‌گذریم و احساس می‌کنیم که این حوادث ناگوار فقط برای دیگران است. در حالی که همگی در اجتماع به گونه‌ای به همدیگر وصل شده ایم که انگار حلقه های یک زنجیر هستیم و پاره شدن هر کدام از حلقه ها باعث از هم گسستگی کل زنجیر می‌شود.
ما همگی سوار بر یک کشتی هستیم و سوراخ شدن هرکدام از نقاط کشتی دیر یا زود همه جامعه را غرق می کند پس تعلل در حفاظت فردی و اجتماعی در مقابل این ویروس و شرایط ایجاد شده کنونی ضربه مهلکی به کل جامعه خواهد زد.
ما هم در جزیره صارم سعی کرده‌ایم از همان روزهای ابتدایی همه گیری کرونا تمامی ضوابط را رعایت کنیم و همکارانمان را در واحدهای مختلف در چند مرحله پایش کنیم؛ اما بدانید اگر تک تک شما احساس مسئولیت نکنید نمی توانیم محیطی امن را ایجاد کنیم.
یکی از نکات بسیار مهم که در تحقیقات گسترده نیز به اثبات رسیده است ماندگاری این ویروس روی لباس هاست که ممکن است بدون اینکه شما متوجه باشید کرونا انتشار یابد. این موضوع با وجود این که در سراسر جهان به صورت عام و مراکز درمانی به صورت خاص چالش جدی به حساب می آید با تمهیداتی که از قبل در بیمارستان صارم اندیشیده شده بود به راحتی مدیریت شد.
ما از دو سال قبل با آگاهی کامل نسبت به لزوم نظافت و تمیزی یونیفرم و پوشش پرسنل طرحی را پیاده کردیم که همه همکاران ابتدای شیفت کاری لباس شسته شده و اتوکشیده تحویل بگیرند.
با اجرای این طرح لباس کلیه پرسنل پس از پایان شیفت کاری تحویل واحد لندری شده و شست و شو می‌شوند تا برای شیفت بعدی آنها آماده شوند. این کار جدا از حس خوب و طراوتی که به افراد می‌دهد در نظافت و پاکیزه نگه داشتن محیط بسیار موثر است چرا که لباسها در طول شیفت کاری ممکن است به انواع مواد میکروبی و آلاینده‌های مختلف آلوده شده و چنانچه روزانه شسته نشوند این آلودگی‌ها مجدداً به محیط وارد شده و همکاران و مراجعه‌کنندگان در معرض آلودگی بیشتر قرار می‌گیرند. این موضوع مخصوصاً در شرایط کنونی که ویروس کرونا شایع شده است اهمیت دو چندانی پیدا می‌کند.
متاسفانه شرایط ایجاد شده در جامعه همه را تحت فشار قرار داده است. این فشار تا حدی زیاد شده است که در همه طیف ها و صنف‌ها نقل محافل شده و پیر و جوان را نگران کرده است.
من از وضعیت جامعه و فشار زیادی که بر تک تک شما عزیزان واردمیشود آگاهی دارم و در این شرایط سخت از تمام ظرفیت‌های بالقوه سازمان در جهت رفاه بیشتر شما استفاده می کنم.
در شرایطی که بسیاری از کارفرمایان و کارآفرینان نتوانسته‌اند نیروهای موجود را حفظ کنند من تلاش بسیاری کرده‌ ام که خانواده صارم کوچکتر نشود. بدانید که این تصمیم فشار زیادی را به من تحمیل کرده است اما چون همه مجموعه را خانواده خودم می‌دانم سعی کرده‌ام که همه را حفظ کنم.
تمام برنامه های در حال اجرای سازمان در جهت حفظ تمامی همکاران است و باید بدانیم اگر در مقابل همدیگر احساس مسئولیت می‌کنیم لازم است دست به دست هم بدهیم و شرایط را قابل تحمل‌تر کنیم.
اولویت اول من پرداخت به موقع حقوق شماست چون زحمت می کشید و نتیجه زحمت شما باید نان سفره خانواده تان را تامین کند.
اکنون به واسطه تلاش همه شما عزیزان، سازمان در جهت درست گام بر می دارد و با وجود فشارهای شدید و هزینه های سرسام آور تاکنون حقوق شما پرداخت شده است و معوقه‌ای نداریم. البته ممکن است با توجه به مصلحت عمومی گاهی با چند روز تأخیر و یا در چند نوبت صورت گرفته باشد.
اگر شما هم مسئولیت هدایت کل سازمان را بر عهده داشتید قطعاً برای اینکه بتوانید حیات آن را حفظ کنید مجبور می شدید بر خلاف میل باطنی خود اولویت بندی کنید و من همیشه پرداخت حقوق پرسنل پس از هزینه‌های جاری و ضروری روزانه‌ی سازمان، برای من اولویت اول بوده است و خواهد بود.
از تلاش تک تک شما قدردانی می کنم و امیدوارم شرایط سخت به وجود آمده برای کل جامعه هر چه سریعتر برطرف شود و شادی و سرور دوباره به چهره همه ایرانیان برگردد. اکنون و در این شرایط همه باید دست به دست هم دهیم تا در درجه اول فشار را کاهش داده و قابل تحمل کنیم.
واقعیت این است که اوضاع جامعه غیر قابل پیش‌بینی بوده و سوءاستفاده برخی سودجویان فرصت‌طلب، سفره همه را کوچکتر کرده است اما یقین بدانید که در نبرد بین روزهای سخت و انسانهای سخت این انسانهای سخت هستند که می مانند نه روزهای سخت.
موفق و موید باشید
دکتر ابوطالب صارمی
12/05/99

در ادامه گفت‌وگو با صارمی ها، امروز سراغ تینا جلالی‌پور رفتیم. پرسنلی که در کلینیک پریناتال مشغول به فعالیت می‌باشد.
او درباره شروع فعالیتش در صارم می‌گوید:‌ «قبل از صارم، تجربه فعالیت در یک مرکز د رمانی را نداشتم. از شهریور سال گذشته به خانواده‌ی بزرگ صارم پیوستم و تجربه‌حضورم به یک سال نزدیک می‌شود. از همان ابتدا هم در کلینیک پریناتال بودم و گاهی فقط در حد چند روز در صورت نیاز و صلاحدید مسئولان به بخش‌های دیگر برای کمک رفته‌ام.»
جلالی‌پور درباره‌ی همکارانش نیز می‌گوید: «از اینکه کنار چنین همکارانی فعالیت می‌کنم بسیار خوشحالم. آنها در این مدت چیزی کم نگذاشته‌اند و با
با صبر و شکیبایی آموزش‌های لازم را به من داده‌اند و اصلا دریغ نکرده‌اند. از رفتارهای گرم و صمیمی تک‌تک آنها سپاسگزارم.»
کار کردن در یک مرکز درمانی برای جلالی‌پور تجربه‌ی جذابی است: «از کار کردن در صارم لذت می‌برم. از اینکه به هموطنانی که نیاز به کمک و راهنمایی دارند، کمک کنیم و پس از مدتی به نتیجه رسیدن تلاش‌های آنها را نظاره می‌کنیم لذت می‌برم و حس خوشایندی به من دست می‌دهد. چه خوب است شغل آدم‌ها ، همراه با کارهای انسان‌دوستانه باشد و خدا را شکر این شرایط در کار ما فراهم است.»

لیدا احمدیان، کارشناس باسابقه‌ی آزمایشگاه IVF میهمان امروز گفت‌وگویمان است. شاید باورد کردنش سخت باشد اما سابقه‌ی او از سابقه‌ی بیمارستان صارم بیشتر است و نزدیک به دو دهه همکاری نزدیک با جناب آقای دکتر صارمی را در کارنامه‌ی خود دارد.
احمدیان با اشاره به سابقه حضورش می‌گوید: «من از سال 80 افتخاری همکاری با جناب آقای دکتر صارمی را دارم. در واقع سه ماه قبل از سال 1380 به کلینیک واقع در خیابان کریم‌خان اضافه شدم و پس از چند ماه طی کردن دوره‌ی آزمایشی رسما مشغول به فعالیت شدم. تا امروزی که با شما صحبت می‌کنم 19 سال و 4 ماه از فعالیت رسمی من می‌گذرد و خوشحالم این مدت افتخار همکاری با ایشان را داشته‌ام.»
کارشناس محترم آزمایشگاه IVF صارم می‌گوید: «در کار ما دقت حرف اول و آخر را می‌زند. حساسیت بسیار بالا، لازمه‌ی کار در آزمایشگاه IVF است و به همه‌ی همکارانی که در چنین مکان‌های فعالیت می‌کنند توصیه می‌کنم همیشه و همه‌جا این نکته را در نظر بگیرند؛ چرا که نتیجه کار ما بسیار تعیین‌کننده است و حتی باعث قوام یا جدایی در زندگی‌ها می‌شود. باید بگویم که بهترین قسمت کار من نتیجه گرفتن مراجعین می‌باشد. برخی از آنها که ارتباط نزدیکتری با ما دارند و خبر بارداری‌شان را به ما می‌دهند بسیار خوشحال می‌شویم. »
از احمدیان خواستیم از فراز و فرودهای کارش برای ما بگوید: «نوع کار ما در کل طوری است که بالا و پایین زیاد دارد. به هر حال گاهی وقت‌ها به نتیجه می‌رسد و گاهی اوقات نتیجه رضایت‌بخش نیست. به خاطر دارم یکی از بیماران که روزهای تاسوعا و عاشورا برای آزمایش به بیمارستان مراجعه ‌کردند، آمدند و آزمایش خود را دادند. پس از مدتی مشخص شد که نتیجه آزمایش رضایت‌بخش است و به لطف خدا و تلاش پزشکان و دیگر همکاران نتیجه گرفتند و فرزندشان به دنیا آمد. در چنین مواقعی بدون اینکه نسبتی با بیماران داشته باشیم خیلی خوشحال می‌شویم. رضایت و نتیجه گرفتن مراجعین برای ما بسیار اهمیت دارد و همیشه تلاشمان برای محقق شدن این موضوع است.»
او در ادامه می‌گوید:‌«تولد فرزند خودم هم در همین بیمارستان و در سال 89 بود. پسر ما حالا 10 ساله است و برای خودش مردی شده است و ما همچنان در این مرکز مشغول به فعالیت هستیم. تصور کنید بچه‌هایی که در سالهای ابتدایی فعالیت من به دنیا آمدند الان سنی نزدیک به 20 سال دارند. تعدادی از آنها تحصیلات دانشگاهی خود را دنبال می‌کنند و شاید مثلا یک آقا پسری حتی به خدمت سربازی رفته باشد. فکر کردن به این موضوع هم بسیار لذتبخش و جذاب است. »
احمدیان در ادامه‌ی گفت‌وگو بار دیگر به حساسیت کارش اشاره می‌کند و از نظارت دقیق آقای دکتر صارمی نیز چنین سخن به میان می‌آورد: «همانطور که عرض کردم کار در آزمایشگاه اساسا حساس و پر استرس است. دائما باید مراقب باشیم تا تمام شرایط آزمایشگاه پایدار باشد. مثلا دستگاه‌های داخل انکوباتورها باید ثابت باشند تا اشکالی در نتیجه رخ ندهد. گاهی اوقات لازم است در روزهای تعطیل حضور داشته باشیم تا مشکل پیش آمده را رفع کنیم. جناب آقای دکتر صارمی که حق پدری بر گردن تک‌تک ما دارند نیز در موضوع رعایت دقیق نکات و موارد لازم بسیار حساس هستند و با وسواس خاصی همه چیز را پیگیری می‌کنند. به همین دلیل معمولا نتیجه کار در آزمایشگاه IVF رضایتبخش است و این حاصل کار و نظارت دقیق در صارم است.»
کارشناس محترم آزمایشگاه صارم که کار خود را در آزمایشگاه آندرولوژی شروع و سپس به IVF آمده است در پایان صحبت‌هایش اینگونه می‌گوید: «از آقای دکتر صارمی که چنین محیط کار مناسب و خوبی برای ما به وجود آورده‌اند واقعا متشکرم و امیدوارم سایه‌شان همیشه روی سر ما و تمام پرسنل صارم باشد. امنیت کاری در صارم باعث شده است که من قریب به دو دهه در صارم به فعالیت بپردزام و همچنان با انرژی و پرانگیزه مشغول هستم. امیدوارم روزهای پیش رو برای همه همکاران پر از موفقیت و خبرهای خوب
باشد. »
ما هم برای لیدا احمدیان و همکاران پرتلاشمان در آزمایشگاه IVF آرزوی سلامتی و موفقیت
داریم.

با سلام و احترام و تشکر فراوان از دکتر صارمی و دکتر بهرامی که تلاش فراوان در جراحی و مداوای دخترم فاطمه حسینیان نموده و همچنین تشکر از بخش پرستاری سرکار خانم‌ها رشیدفر، اسلام‌دوست، مقدم، کریمی، منصوری، ؟؟؟؟، توکلی، کربلائی و سایر عزیزان و همچنین از دکتر هاشمی که تلاش ززیادی در مدت بستری متحمل شدند.
بخش خدمات سرکار خانم‌ها فیضیان، عروجی، سلمانی، محمدیان، نصرآبادی، زینب‌پور و سایر گرامیان.
در کل از کلیه عزیزان بیمارستان بخش بستری 2 و بخش جراحی، بیهوشی و سایر عزیزان که بدون چشمداشت، با عشق و علاقه به بیماران رسیدگی و در جهت بهبوئد آن تلاش نمودند تشکر خالصانه را دارم.
با تشکر – فاطمه حسینیان

کمتر کسی از پرسنل بیمارستان است که با فیروزه سه‌دهی آشنا نباشد یا حداقل یک بار کارش به او نیفتاده باشد. او خیاط واحد لنژ است و به هر دلیلی ممکن است حداقل یک بار کارتان با ایشان ارتباط پیدا کرده باشد.
فیروزه سدهی این روزها علی‌رغم آسیب مینیسک پا یشان در محل کار حاضر می‌شوند تا کارش عقب نیفتد.
خودش در این باره می‌گوید: «من واقعا به کارم علاقه دارم و در این شرایط نیز به صارم می‌آیم تا کار همکارانم را تا جایی که ممکن است انجام دهم. »
سدهی از سابقه حضورش در صارم همه گفت: « از خرداد سال 90 به خانواده‌ی بزرگ صارم اضافه شدم و حدود 10 سال است که در کنار آنها مشغول به فعالیت هستم. بعد از 4 سال به لنژ آمدم و در حال حاضر 6 سال است که خیاطی می‌کنم.»
جالب‌ترین خاطره‌اش برای اولین سال حضورش در صارم است: «اولین سالی که به صارم آمدم برای اولین بار بود که هنگام تحویل سال کنار خانواده‌ام نبودم. همسر و دخترم به شهرستان رفته بودند و من هم هنگام تحویل سال در بیمارستان بودم. به خاطر دارم که به لابی بیمارستان آمدیم و در کنار دیگر همکاران و آقای دکتر صارمی و همسرشان عکسهایی به یادگار گرفتیم. آن موقع احساس کردم که همکاران من در صارم هم مانند خانواده‌ام هستند و احساس اینکه کنار همسر و دخترم نیستم ناراحتی بسیار کم‌رنگ‌تر شد. فضای بسیار صمیمی و دوست‌داشتنی برقرار بود و این حال و هوا را هنوز به خاطر دارم. واقعیت این است که ارتباط و کنار هم بودن ما در صارم شاید بیشتر از ساعاتی است که کنار خانواده‌ی خودمان هستیم. من 3-2 ماهی هست که برادر خودم را ندیده‌ام اما همکارانم را هر روز می‌بینم. این یعنی صارم هم در واقع خانواده‌ی من است و فرقی با خانواده‌ام ندارد.»
سدهی از نوع و حجم کارشان هم برایمان گفت: «از نوار دوزی لباس پرسنل، دوختن لباس برای پرسنل اتاق عمل، دوخت و دوز کلاه‌های مختلف پرستاری و بخش‌ها و همچنین مقنعه‌ها گرفته تا همه نوع تعمیرات لباس‌ها از جمله کوچک و بزرگ کردن لباس‌هایی که اندازه‌شان متناسب با برخی همکاران نیست را در اینجا انجام می‌دهم. در کنار همه‌ی اینها دوختن ملحفه، روبالشی، پرده‌ها و … نیز در داخل جزیره صارم انجام می‌شود و صرفا برخی کارهای سنگین و سری‌دوزی به بیرون از بیمارستان منتقل شده و به تولیدی‌ها واگذار می‌شود. »‌
سوال همیشگی این روزهایمان را از خانم سدهی نیز پرسیدیم و از شرایط کار در دوران شیوع کرونا جویا شدیم: «در این شرایط که کرونا همه‌گیر شده است تنها نگرانی‌ام ابتلا و انتقال آن برای خانواده است. البته من با مراجعین برخورد ندارم و غالب مواقع صرفا با همکاران خودم ارتباط دارم و در حال حاضر سلامتی تمام همکاران مدام در حال بررسی است و در صورت بروز موارد مشکوک سریعا بررسی می‌شود و به همین خاطر خیالم از این بابت در صارم راحت است. بیرون از بیمارستان نیز نهایت تلاش خود را می‌کنیم تا با رعایت موارد بهداشتی، زدن ماسک و … از ابتلا به آن جلوگیری کنیم. »‌
وقتی صحبت از ماسک به میان آمد خانم سدهی از روزهای ابتدایی شیوع کرونا برایمان گفت: «اگر خاطرتان باشد روزهای ابتدایی شیوع کرونا ماسک تقریبا نایاب شد. البته هنوز هم خیلی به راحتی در اختیار مردم قرار نمی‌گیرد اما آن موقع شرایط خیلی خاص‌تر بود. به همین دلیل تصمیم گرفته شد که ماسک را خودمان در صارم تولید کنیم و این وظیفه در واقع به من محول شد. وقتی دستور تولید ماسک به من منتقل شد حجم برخی کارهای جانبی را کم و شروع به تولید ماسک کردم. در روزهای ابتدایی روزانه تقریبا 200 ماسک تولید می‌کردم و رفته رفته همکارانی که ماسک نداشتند از واحد لنژ ماسک دریافت می‌کردند و تقریبا همه‌ی همکاران ماسک می‌زدند و مشکلات کمی مرتفع شد. بعدها نیز ماسک از طرف بیمارستان تهیه شد و روال به حالت عادی
برگشت.»
خیاط خوش‌برخورد بیمارستان صحبت‌هایش را اینگو نه به پایان برد: «واقعا به کارم علاقمندم و به همین خاطر کمتر پیش می‌آید که از کارم خسته شوم. بعضی از روزها فشار کار بسیار زیاد است اما این مشکلات و فشار کاری در همه مشاغل هست. خدا را شکر در صارم روزهای خاطره‌انگیزی را تجربه کرده همکاران بسیار خوبی دارم. برای همه همکاران و پرسنل محترم آرزوی سلامتی دارم و امیدوارم روزهای خوش برای همه مردم سرزمینم در پیش باشد.»

سارا ابراهیمی یکی از پرسنل تازه‌وارد صارم که حدود 5 ماه است در این جزیره فعالیت می‌کند. او یکی از پرسنل معاونت رسانه و فضای مجازی بیمارستان صارم است که وظیفه‌ی فیملبرداری و عکاسی اتاق عمل و زایشگاه را به عهده دارد.
ابراهیمی خودش را اینگونه معرفی می‌کند: «حدود 5 ماه است به تیم رسانه‌ای جزیره صارم اضافه شده‌ام و معمولا به فیلمبرداری و عکاسی از اتاق عمل و زایشگاه مشغول هستم. در این مدت زمانی که از منزل به سمت بیمارستان راه می‌افتم اصلا احساسم شبیه به آدم‌هایی که به محل کار می‌روند نیست. معمولا مردم وقتی به محل کار می‌روند خودشان را برای یک فعالیت انرژی‌بر و خسته‌کننده آماده می‌کنند اما من این حس را ندارم و با انرژی و شاد به سمت محل کارم می‌روم و این دلیلی ندارد جز اینکه اینجا و کارم را دوست دارم و از حضورم و انجام وظیفه‌ام لذت می‌برم. »‌
او درباره لحظه ثبت تولد نوزادان در اتاق عمل می‌گوید: «در لحظه متولد شدن بچه‌ها در روزهای اول آنقدر منقلب می‌شدم که حد نداشت. باید اعتراف کنم که قبل از ورود به صارم نسبت به بچه‌ها هیچ حس خاصی نداشتم و اصلا دوست نداشتم اطرافم نوزادی وجود داشته باشد. اما از وقتی اینجا کار می‌کنم اینقدر حسم عوض شده که فکر می‌کنم بهترین حس دنیا مادر شدن است. زمانی که نوزادان معصوم و پاک را می‌بینم به این فکر می‌کنم که چقدر خوب بود همه‌ی ما آدم‌ها برای همیشه عمرمان اینقدر ساده، بی‌آلایش و معصوم می‌ماندیم. کسی در حق دیگری اشتباهی مرتکب نشود و به معنی واقعی کلمه انسان باشیم.»‌
ابراهیمی درباره مسئولیتش می‌گوید: «همیشه سعی می‌کنم مسئولیتم را به بهترین شکل انجام بدهم. معتقدم در یک سیستم و یک مجموعه کار همه‌ اعضای آن (همکارها) به هم گره خورده است و اگر یک نفر وظیفه‌اش را درست انجام ندهد کل ماجرا به سرنوشت خوبی منجر نخواهد شد. تصور کنید در یک دومینو یک یا دو قطعه کار خود را به درستی انجام ندهند، این باعث می‌شود کل ماجرا به نتیجه دلخواه نرسد. بنابراین یک مراجعه‌کننده زمانی رضایت کامل خواهد داشت که تمام اعضای صارم وظایفشان را درست و کامل انجام دهند. من به نوبه‌ی خودم سعی می‌کنم وظیفه‌ی محول شده را به درستی انجام بدهم تا زحمات دیگران
هدر نرود.»
این پرسنل صارم با اشاره به لزوم برخورد کاملا حرفه‌ای با همه نوع سلیقه می‌گوید: «بیمارستان به خودی خود برای مراجعین استرس‌زا است. حتی اگر قرار باشد یک نوزاد به دنیا بیاید و خبر خوشی در راه باشد هم پدر و مادر و اطرافیان استرس فراوانی دارند. بارها پیش آمده مراجعین بدون دلیل موجه برخورد نامناسبی با پرسنل می‌کنند و بی هیچ بهانه‌ای بداخلاقی از خود بروز می‌دهند یا انتظارات عجیب و غریبی دارند. در این مواقع سعی می‌کنم خودم را جای آنها قرار بدهم و درک کنم چه استرس زیادی دارند. متوجه شوم چه روزهای سختی را پشت سر گذاشته‌اند و هزار نوع فکر در سرشان می‌گذرد و تمرکز لازم را ندارند. بنابراین با سعه‌صدر و دادن حق به آنها سعی بر آرام کردنشان داریم تا دلخوری در میان نباشد. در زمان مناسب توضیحات کافی را نیز به آنها ارائه می‌کنیم تا فکر اشتباهی نکنند.»
ابراهیمی در پایان صحبت‌هایش با اشاره به شرایط شیوع کرونا گفت: «این شرایط خودش استرس‌زا است. حالا اگر از نظر روحی نیز آماده نباشیم احتمال ابتلا بیشتر هم می‌شود. سعی می‌کنم همه نکات بهداشتی و توصیه‌ها را در بالاترین حد رعایت کنم؛ چرا که ما در اتاق عمل کار می‌کنیم و سلامتی ما به سلامتی بچه‌ها و مراجعین گره خورده. در این مدت کوتاهی که به صارم آمده‌ام احساس می‌کنم اینجاهم خانه‌ام است و امیدوارم این 5 ماه به 5 سال و حتی بیشتر تبدیل بشود و در کنار همکاران مو فق به دانش‌اندوزی و کسب تجربه‌ی
بیشتر شوم.»

خانم هلیا وحیدپور از مراجعینی است که مدتی قبل در بیمارستان صاحب فرزند شده است. از نحوه آشنایی و چرایی مراجعه به صارم از او جویا شدیم: «نام بیمارستان صارم را از اطرافیان، دوستان، آشنایان و اقوام خیلی شنیده بودم. البته آن زمان کار خاصی با صارم نداشتم. به صورت پیش‌بینی نشده متوجه شدم که باردار هستم. به همین دلیل از آنجا که با نام صارم آشنا بودم اقدام به تحقیقات دقیق‌تر و بیشتر کردم. برای این کار علاوه بر تحقیق مجدد از کسانیکه تجربه حضور در صارم را داشتند به اینترنت مراجعه کردم. با جستجویی که انجام دادم سایت بیمارستان را پیدا کردم و با گشت و گذار داخل سایت بیمارستان، با نحوه‌ی نوبت‌دهی، اسامی پزشکان و البته خدمات قابل ارائه در این مرکز آشنا شدم. »
وحیدپور در ادامه صحبت‌هاش با اشاره به اینکه هنوز برای انتخاب صارم نیاز به تحقیق بیشتر داشت می‌گوید: «صرف مراجعه به سایتی که مدیریت آن توسط بیمارستان انجام می‌شود برای من کافی نبود. به همین دلیل به فضای مجازی و اینستاگرام مراجعه کردم. صفحه اینستاگرام صارم را دنبال کردم و با پست‌ها، آموزش‌ها و از همه مهم‌تر کامنت‌های مردم روبرو شدم. خیلی دقیق نظرات مردم را مطالعه می‌کردم و نسبت به عقیده ی آنها نسبت به کل بیمارستان و البته تک‌تک پزشکان حساس بودم. با مطالعه کامل آنها به نام دکتر میرفندرسکی رسیدم. در این مرحله با مراجعه به سایت بیمارستان، از دکتر میرفندرسکی وقت گرفتم و در روز و ساعت مقرر با صارم آمدم.»
این مراجعه‌کننده‌ی محترم در ادامه می‌گوید: «زمانی که به صارم آمدم و به پزشکم مراجعه کردم تقریبا مطمئن شدم که انتخاب درستی انجام داده‌ام و این تحقیقات بیهوده نبوده است. همه چیز مرتب، با کیفیت بالا و به درستی انجام شد. البته من زمانی به صارم آمدم که باردار بودم و متوجه شدم حتی می‌توانستم قبل از بارداری به صارم بیایم و از خدمات ویژه مراقبت‌های پیش از بارداری نیز استفاده کنم. »
و حیدپور نسبت به میزان رضایت خود از پزشکش نیز نظراتی داشت: «در یک کلام خیلی راضی بودم. ایشان با حوصله برای همه مراجعین وقت می‌گذاشتند به و اندازه‌ی کافی و تا زمانی که تمام نقاط مبهم ذهنی ما رفع شود توضیح می‌دادند. هیچ فرقی نداشت ما اولین مراجعه‌کننده باشیم یا آخرین. همیشه قبراق و سرحال و با حوصله بودند. 9 ماه باردرای‌ام را با رضایت کامل پشت سر گذاشتم و تقریبا هیچ مشکلی بوجود نیامد. »
او از روز زایمانش برایمان اینگو نه گفت: «در یکی از روزهای آخر بارداری ام که به صارم آمده بودم ضمن تاکید همیشگی در صارم که در هر نیم ساعت، بچه باید حداقل سه حرکت داشته باشد متوجه شدم که فقط یک حرکت از جنین رخ داده است و دکتر میرفندرسکی با معاینه دقیق و انجام آزمایشات لازم، ختم بارداری را اعلام کردند و من به صورت اورژانسی به زایشگاه منتقل شدم. حتی با این وجود نیز یک زایمان خوب را پشت سر گذاشتم و فرزندم در سلامتی کامل به دنیا آمد.»
از روز بستری‌اش نیز خاطره جالبی دارد: «بعد از زایمان به بخش منتقل شدم. در این قسمت به قدری به من رسیدگی می‌شد و به اندازه‌ای من راحت بودم که خوب به خاطر دارم وقتی مرخص شدم خیلی ناراحت بودم. باور کنید من در بیمارستان خیلی راحت‌تر از خانه بودم و وقتی اطرافیانم از دلیل ناراحتی‌ام سوال می‌کردند می‌گفتم دوست داشتم همچنان در بیمارستان باشم. دلم برای بخش تنگ شده بود و دوست داشتم برگردم.»
وحیدپور صحبت‌هایش را اینگونه به پایان می‌برد: «به تمام مخاطبین و اطرافیان خودم که احتمالا از من راهنمایی بخواهند می‌گویم صارم را بدون هیچ تحقیقی انتخاب کنید؛ اگر ناراضی بودید مسئولیتش با من. به صارم بیایید در آرامش کامل دوران بارداری خود را سپری کنید و یک زایمان بدون نقص و ایمن را پشت سر بگذارید. در صارم همه چیز حرفه‌ای و دقیق و البته آرام و پرانرژی است. به صارم بیایید تا کارتان در آرامش انجام بشود.»

پریا محمدی که سابقه یک دهه فعالیت در
بیمارستان صارم را یدک م یکشد در دفتر جناب آقای
دکتر صارمی مشغول به فعالیت م یباشد و از این
ماجرا بسیار راضی است.
او راجع به مح لهای مختلف فعالیت خود در
صارم می گوید: « در حدود 10 سال است در صارم هستم
و سعادت همکاری با بخش های مختلفی را در این
جزیره داشته ام. شاید بتوان گفت همه جای بیمارستان
بوده ام. از کلینیک اطفال، ترخیص و پذیرش، بیمه،
از من بپرس گرفته تا وقت دهی و … . در حال حاضر
هم عاقبت به خیر شد هام )با خنده( و در دفتر مدیریت
کنار آقای دکتر صارمی کار می کنم و از این موضوع
کاملا راضی هستم و البته به آن افتخار می کنم که مورد
اعتماد ایشان قرار گرفت هام. »
محمدی در ادامه می گوید: «البته کار در این
قسمت هم حساسی تها و استر سهای خاص خودش
را دارد؛ چون انجام هماهنگ یهای مختلف، فیکس
کردن جلسات، وجود میهمانان خاص و … از جمله
موارد حساس است که باید به طور ویژه به آن اهمیت
داد. از سویی دیگر اینجا دفتر شکایات و انتقادات هم
هست و رسیدگی به برخی از مسائل که مراجعین
نسبت به آن انتقاد دارند هم در این قسمت اتفاق
می افتد. »
محمدی از نحوه ی رسیدگی به شکایات و انتقادات
می گوید: «در موارد معدودی است که مراجعین
با مشکلاتی روبرو می شوند و مرجع رسیدگی به آن
بخش ریاست و مدیریت فنی بیمارستان است . در این
مواقع ضمن دعوت مراجعین به آرامش به بررسی
دقیق موضوع و ارائه توضیحات لازم می نماییم.
شخصا خودم را جای آن مراجعه کننده م یگذارم و
فکر می کنم که اگر مورد مشابهی برای من پیش بیاید
من هم ناراحت می شوم یا خیر. برخی مواقع به دلیل
بروز مشکل حجم مراجع هکننده به دلایل خاص، زمان
حضور بیمار در بیمارستان کمی طولانی می شود که
هم همکاران حق دارند و هم مراجعه کننده. به هر حال
معمولا موضوع به خوبی و خوشی پایان می یابد. »
او با اشاره به شرایط خاص حاکم بر جامعه و البته
مراکز بهداشتی می گوید: «در شرایط همه گیر شدن
ویروس کرونا، در همه جا علی الخصوص مراکز ارائه
خدمات بهداشتی استرس خاصی حاکم است. هم
مراجعین هم کارکنان با شرایط ویژه ای روبرو هستند
و استرس قسمتی از ماجرا است. در شروع این ماجرا که
ما فکر می کردیم هر کاری کنیم قرار است به این بیماری
متبلا شویم و راه فراری وجود ندارد. اما با گذشت زمان
و آشنایی بیشتر با رو شهای انتقال و البته پروتکل های
بهداشتی شرایط روحی مساعدترین نسبت به ماجرا
پیدا کرده ایم. در حال حاضر مردم
آگاه تر شده اند و برای رعایت ایمنی
خود و البته دیگران فاصل هها را رعایت
می کنیم و نسبت به استفاده از ماسک
و مواد ضدعفونی کننده و شستشوی
مکرر دست ها اقدام می نماییم.
امیدوارم هر چه زودتر از شر این ماجرا
خلاص شویم و به روزهای طبیعی و
دوست داشتنی قبل برگردیم. »
از خاطراتش جویا شدیم:
«لحظه به لحظه کارم در صارم
خاطره است. هر کدام را به صورت
جداگانه می توانم سرلوحه زندگ یام
قرار بدهم. همانطور که گفتم در
بخ شهای مختلفی در بیمارستان
کار کرد هام اما بیشترین زمانش در
بخش پذیرش بوده است. حدود
4 سال در این قسمت بودم و ارتباط
نزدیکی با مردم در این بخش
داشتم. با بسیاری از آنها که زمان های طولانی به صارم
می آمدند آشنایی نسبتا کاملی داشتم. به خاطر دارم
که خانمی حدود یک سال و نیم برای رفع مشکل
نازایی در صارم رفت و آمد داشت و تحت درمان بود.
بعد از گذشت این مدت که به دو سال نزدیک می شد
او را دیدم که باردار است. آنقدر خوشحال بودم که انگار
خواهر خودم مشکلش حل شده و قرار است بچ هاش
به دنیا بیاید. باور کنید شاید این اتفاق به طور واقعی
برای خواهر خودم پیش می آمد هم
همینقدر ذوق می کردم. بعد از مدتی
برای کار پذیرش به صارم آمدند
و بعدها که فرزندش را در بغلش
می دیدم احساس می کردم بچه ی
خودم است. این اتفاقات در صارم
پرشمار است اما تعدادی از آنها خاص
و خاطر هانگیزتر است. یک احساس
درونی در من وجود داشت که برخی
مواقع این حال تها بوجود می آمد.
خاطرم هست که خانواده ی این خانم
واقعا استرس داشتند به قدری که
استرس آنها به من نیز منتقل شده
بود و پیگیر روند درمانش بودم و از او
سوال می کردم که چه کرده و در چه
مراحلی است. درمان نازایی و این
اتفاقات خوب در صارم ، تفاوت بزرگ
بیمارستان صارم با سایر مراکز درمانی
است. هر زمان که گذشته را مرور
م یکنم متوجه بسیاری از اتفاقات قشنگ و خاطرات
شیرین می شوم که شاید کمتر شغل و محل کاری باشد
که آن را برای پرسنل خود رقم بزند. خدا را شکر بابت
این مجموعه، خدا را شکر بابت این همکارها و خدا را
شکر برای همه چیز.